به نظر من، یکی از قشنگترین دوران زندگی هر شخصی، دوران دوستی و به عبارتی قبل از ازدواجه که وقت برای گشتن و تفریح زیاده و هر شب هر شب با طرفشون میره بیرون و تا میتونه پول خرج می کنه: بستنی، پیتزا، بلال، دربند، کباب، سینما، پفک و ..... خلاصه چشم که به هم میزنی می بینی حقوق یک ماه رو دادی به این خرت و پرت ها. ولی خودمونیم اگه خرج نکنی بعدش پشیمون می شی چون تمام لذت این دوران به همین چیزهاست.
اولیش "ویتامینه علی بابا" ست که توی خیابون شاپوره و فقط معجون و شیر نارگیل می ده. وقتی تخم مرغ و شیر و نارگیل و خرما و موز و ... رو قاطی می کنه، مخلوط کن رو برمیداره و از فاصله یک متری میریزه توی لیوان ها!!! باور نکردنیه... . باید برید ببینید! قیمتش هم انصافا از تمام ویتامینه های فردوس و توچال و ... پایین تره. فقط 500 تومان!
دومیش "پیتزا داود"ه که در خیابون نوفلوشاتو، توی یک کوچه باریک بغل بیمارستان لولاگر واقع شده.
اولین بار که فرشته گفت بریم اونجا، من از دم درش برگشتم. یک مغازه کوچک با 2 تا میز و 4 تا صندلی !!! دفعه بعد بالاخره راضی شدم و تازه فهمیدم که چرا آقا داود این قدر مشهوره!! به محض ورود برای شما روی کاغذ آلومینیومی کالباس خرد شده با فلفل سبز میریزه میگه اینو فعلن بخور تا پیتزات آماده شه! اگه خوردی و پیتزات آماده نشده باز هم میده!!! تنورش هنوز قدیمیه و تمام در و دیوارش پر تسبیح و عکس اماماست. ما که هروقت رفتیم بهمون اسکناس 10 تومانی که روش مهر زده بود داد. البته همه پیتزاهاش یک مدله و توش یک مدل کالباسه، برای همین خیلی لازم نیست وسواس به خرج بدی. همشونو هم با آب گوجه درست می کنه! من از اون زمان بود که به آویشن علاقه مند شدم. آخه روی تمام پیتزاهاش آویشن میریزه.
فرشته تعریف می کنه که دوران دبیرستان با هفت هشت تا از دوستاش میرفتن اونجا و یک پیتزا سفارش می دادن. اونوقت اونقدر کالباس می خوردن که سیر می شدن!! فقط اینم بگم که ساعت 7 شب نشده تعطیل می کنه!
شاید جاهای شیک دیگه ای هم باشه، مثل آبمیوه توچال، پیتزا در ب در، آب انار ستارخان و خلاصه خیلی چیزها که در خوب بودنش شکی نیست. ولی برای ما واقعا این ها خاطره است!!
حالا می فهمم چرا از وقتی با فرشته دوست شدی وزنت دو سه برابر شد!!!
ازکجا معلوم؟ شاید نصف این اضافه وزن مال قبل از دوستیمون باشه!!
بابا ایول خاطره.
نه بابا قبل از دوستی با فرشته مثل خودکار لاغر بودی. منکه هر روز می دیدمت متاسفانه!
یادت رفت بگی یک دونگ مغازه آقا داوود به نام حضرت ابولفضل است و ۱۰ درصد از درآمدش رو هم برای حضرت خرج میکنه.
خیلی جای جالبی. ما هم یه مدتی که عضو باشگاه حیدرنیا بودیم. مشتریش بودیم.
پس بچه محلیم...
اینم یادت رفت که هر گدا یا بالاخره گشنه ای که از دم در رد میشه یه پیتزا مجانی بهش میده میگه گشنه نمونه
انصافا تو این روزگار این آدم ها خیلی نادر هستن.