هنرپیشه محبوب من!

چند روز پیش در همشهری خبری چاپ شده بود که در اون اهدای جایزه سینما تک آمریکا به جولیا رابرتز شرح داده شده بود. این جایزه تا حالا به افرادی چون شون کانری، استیون اسپیلبرگ داده شده و یکی از مهمترین جوایز سینمایی حساب می شه.

این موضوع بهونه ای شد که من دست به کیبورد ببرم و در مورد این هنرپیشه 40 ساله آمریکایی خودم بنویسم. راستش اولین فیلمی که از جولیا رابرتز دیدم خیلی سال پیش بود به نام Hook که در اون نقش یک فرشته کوچیک رو داشت و از قیافش خوشم نیومد. اما بعد از دیدن چند فیلم دیگه ش تازه فهمیدم که چه هنرپیشه ایه. فیلم های زیر به نظر من جزء کارهای بی نظیر اون بوده:

Ocean’s Eleven,

 Runaway Bride,

 My Best Friend’s Wedding,

 Mexican و بالاخره فیلم Notting Hill که دیدنش رو به همه توصیه می کنم.

یکی از ویژگی های مهم فیلم هایی که جولیا در اون بازی می کنه اینه که اصلا صحنه های زیر 18 سال در اون به چشم نمی خوره و یا حداقل اگر هم بخوره در حد چند ثانیه است . شاید فیزیک بدنی اون و چهره نه چندان زیباش دلیل اون باشه ولی چیزی که مهمه اینه که جولیا رابرتز تنها صورتش برای یک فیلم کافیه. هر حسی که بخواد در چهره ش نمایان می شه: خوشحالی، غم، خنده ، گریه، عشق، ترس.... خلاصه هر چی که فکرشو بکنین. به نظر من جولیا رابرتز نمونه یک بازی زیر پوستی است که در این دور و زمونه از کمتر هنرپیشه ای میشه دید. افراد دیگه ای مثل انجلینا جولی، هلن هانت، نیکول کیدمن و دیگران که سمبل بازی های خوب بودن و هستن، همه و همه در یک خط بازی کردن ولی جولیا رابرتز دنیایی از نقش ها رو بازی کرده.

شاید قیافه نه چندان زیبای اون باعث شده تا وقتی به فیلم هاش نگاه می کنیم، به دنبال چیز دیگه ای در بازیش باشیم. دنبال اینکه چطور یک زن در هالیوود، اون هم با این قیافه تونسته اینقدر مهم بشه. وقتی می خنده ، کاملا حس خنده رو منتقل می کنه و شما رو می بره به یک دنیای دیگه. وقتی گریه می کنه ناخودآگاه اشک توی چشم آدم.... خلاصه محشره.

نمی دونم کار درستیه که هنرپیشه های ایرونی رو با هنرپیشه های هالیوودی مقایسه کنیم یا نه. ولی از اونجایی که بیشتر اونها مرجع تقلید شون هالیووده بد نیست گهگاهی یک مقایسه ای انجام بدیم تا بفهمیم کجا هستیم. اگه بخوام بگم یکی رو توی ایران با جولیا رابرتز مقایسه کنم، فقط می تونم بگم فاطمه معتمد آریا!!! البته به نظرمن.  تا نظر دیگران چی باشه...