ما و انتخابات...!

هر کسی که من خوب میشناسه میدونه گرایش سیاسی من چیه و بیشتر طرفدار کدوم جناحم. بعله درسته... هیچ جناحی.

اصولا از زمانی که در سال 78 به خاطر خاتمی جو گیر شدم و تمام پول هامو می دادم روزنامه میخریدم تا سریال های جذاب ابراهیم نبوی و اکبر گنجی رو در روزنامه خرداد و توس و جامعه بخونم دیگه هیچ وقت به طور جدی به این مسایل فکر نکردم. خیلی هم در بحث های سیاسی شرکت نکردم و فقط و فقط شنونده بودم... اون هم به زور اگه مجبور بودم. بیشترین روزنامه ای هم که خوندم همشهری بود، اون هم به خاطر آگهی هاش!! به نظرم مفید ترین روزنامه در بین روزنامه های دیگه بود. چون حداقل چهار تا آگهی میدیدی و نرخ ماشین و وسایل دستت می اومد. ولی اون های دیگه چی؟؟ فقط از این و اون بد میگفتن.

اما چرا الان دارم در مورد انتخابات میگم؟! خوب معلومه مثل همه ایرانی های دیگه مناظرات کاندیدا ها رو دیدم و بیشتر از پیش از این رییس جمهور بی شخصیت متنفر شدم. این احساس همه است. مگر زنش که اون هم احتمالا بعد از این برنامه ها دنبال یکی دیگه می گرده تا بهش رای بده. موسوی رو هم می شناسم. درسته به اندازه هاشمی نه... ولی سوابقش رو کمتر کسی هست که ندونه. کروبی رو هم می شناسم. همینطور رضایی رو. هر انسان عاقلی وقتی این چهار نفر رو با هم مقایسه می کنه میگه: موسوی... درسته که یک رییس جمهور باید اونقدر مسلط باشه که تو صحبت هاش از "چیز" استفاده نکنه و بتونه یک بحث رو به راحتی کنترل کنه اما باز هم بهتر از هیچ چیه. اگه هم نشد بعدش کروبی.... ته تهش هم رضایی.... اما ا.ن. نه...!همینه که میریم پای صندوق و رای میدیم به موسوی... اما چهار سال بعد... همه دارن از موسوی بد می گن. از این که قول داده تا این اخلاق موجود رو عوض کنه اما نکرده، از این که قرار بود اقتصاد شکوفا بشه اما نشده و از این که قرار بوده سیاست خارجی رو سامان بده....چرا؟ مگه همین مردم نبودن که چهار سال پیش می گفتن موسوی. اونوقته که اگه سوال کنیم می گن: ما نمی خواستیم احمدی بشه به همین خاطر به موسوی رای دادیم. چون قیافه اش تمیز تر بود. همون فکری که در مورد خاتمی کردن و 8 سال هم گذشت. غافل از این که فقط اگه موسوی بشه رییس جمهور کافی نیست. چون بعدش مجلس هم باید طرفدارش بشه و تازه اگه همه درست بشه مجمع تشخیص مصلحت نظام داریم، بعد شورای نگهبان و بعد....

خلاصه مطلب. توقع زیادی از رییس جمهور نباید داشت. فقط همین که تر و تمیز باشه و خیلی نخواد چیزی رو تغییر بده کافیه. انتظار معجزه نباید داشت. هر وقت شک کردیم می تونیم برگردیم دوره خاتمی رو مرور کنیم که به اصطلاح تمام کارشناس ها و عقلا جمع بودن اما هر وقت صلاح نبود جلوی کارها گرفته می شد. بماند که خود خاتمی هم در جایی که باید به قول هاش عمل نکرد (دیگه نمیشه بیشتر از این وارد جزئیات شد!؟!) و خیلی ها رو از خودش نا امید کرد.

یادمون باشه اگه به خاطر این که ا.ن. رییس جمهور نشه، به کسی دیگه که واقعا قبولش نداریم رای بدیم میشه همونی که چهار سال پیش شد. اینجاست که باید تصمیم بگیریم رای بدیم یا ندیم!